Na maltańskich wyspach Malta, Gozo i Comino znajdują się megalityczne świątynie, których czas powstania datuje się na 3500–2500 p.n.e. Skupiska świątyń zostały odkryte w XIX w., natomiast dopiero w latach 20. XX wieku udało się określić ich wiek. Okazało się, że są to niemal najstarsze (po Göbekli Tepe w Turcji, powstałym ok. 10 tys. lat p.n.e.) budowle zbudowane przez człowieka, starsze niż kamienny krąg w Stonehenge czy piramidy w Egipcie – a mimo to nadal mniej znane.
Określenie „świątynie” jest tu stosowane dość umownie, gdyż dokładne przeznaczenie tych obiektów nie jest określone. Spekuluje się, że mogły one służyć do celów religijnych, ale także astronomicznych. Niektórzy nawet przypuszczają, że są one wytworem mitycznych Atlantów. Poniżej przedstawiamy krótkie opisy niektórych z nich.
Ġgantija
Jest to najlepiej zachowany kompleks megalityczny na Malcie, złożony z dwóch świątyni pochodzących z lat 3600-3200 p.n.e.; Świątynia Południowa jest większa i starsza niż Świątynia Północna. Było to prawdopodobnie miejsce kultu płodności. W 1980 r. obiekt został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Ħaġar Qim
To kolejne miejsce, w którym zachowały się pozostałości megalitycznych świątyń. Zostało ono wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 1992 r. Znajdowały się tam cztery świątynie. Ich powstanie określa się na trzecie i czwarte tysiąclecie p.n.e.
Tarxien
Kompleks budowli, z których najstarsza pochodzi z ok. 3500 r. p.n.e. Został przypadkowo odkryty przez rolnika na początku XX w. Kompleks składa się z pięciu części, z których najważniejsze to Świątynia Południowa (gdzie prawdopodobnie składano ofiary) i Świątynia Centralna (zdobiona motywami zwierzęcymi).
Hal-Saflieni
Jest to ogromne hypogeum – podziemny grobowiec, a zarazem obiekt sakralny, który zajmuje trzy poziomy i ok. 500 m kw. Znajduje się w miejscowości Paola. Konstrukcja została przypadkowo odkryta w 1902 r. podczas prac budowlanych. Obiekt został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 1980 r. Tłumy zwiedzających zagrażały malowidłom naskalnym, więc przez większość lat 90. hypogeum było zamknięte; ponownie otwarto je w 2000 r.
W hypogeum znajdują się resztki malowideł ściennych, menhiry (głazy nagrobne), nisze trylityczne (budowle złożone z trzech głazów, prawdopodobnie służące do kultu religijnego) oraz kamienne kręgi. Znaleziono w nim także przedmioty związane z kultem płodności, m.in. figurki otyłych kobiet; jedną z nich jest tzw. śpiąca Wenus, która obecnie znajduje się w Muzeum Archeologii w Valletcie.
Najwyższy i najstarszy poziom mieści się częściowo w naturalnych grotach. Najniższy poziom mógł pełnić funkcję magazynu. Natomiast chyba najciekawszy jest poziom środkowy. Zaleziono tam tysiące ludzkich szczątków oraz przedmioty, które zapewne pochowano ze zmarłymi w przekonaniu, że będą im one potrzebne po śmierci. Na tym poziomie znajdują się również najważniejsze pomieszczenia obiektu: Główna Komnata, Komnata Wyroczni, Zdobiona Komnata, Najświętsza spośród świętych.
Dziękujemy za wsparcie techniczne oraz utrzymanie dla Biura do wynajęcia Sopot oraz mieszkania Częstochowa, bez Was nie udałoby się nam utrzymać tej strony.